zondag 20 september 2015

Caspe 2015 (part 3) Oktoberhunt naar 2 plus

Caspe 2015 (part 3) Oktoberhunt naar 2 plus

Sprak ik eerder van enige negatieve eigenschappen van gidsen, waarbij ik overigens nog de hilarische we-zijn-de boot-kwijt gidsen vergat te vermelden, zijn er natuurlijk ook positieve te noemen. Denk daarbij aan gezellige gidsen die niet zichzelf maar wel de gast op de eerste plaats zetten, samen-voetbal-kijken gidsen, kookkunst gidsen, geen 9-5 mentaliteit gidsen, vooruitdenkende gidsen én (misschien wel het belangrijkst) precies-weten-waar-ze-te-halen-zijn gidsen.
Neeehh, gids zijn valt niet mee. Verplaatst je eens in hun situatie. Jij met je groepje bent slechts een van de velen. Je denkt wel dat je uniek bent, maar vanuit de gids gezien ben je dat helemaal niet. Na die week ben jij weer weg en klopt een volgend jolig, dorstig, lawaaierig, amateuristisch 2, 3, 4 of meertal aan, waarvan de meesten nog nooit groter hebben gevangen dan een brasempje van een centimeter of 40. En allemaal dezelfde verlanglijst. Een verlanglijst, waar bovenaan prijkt “ik wil vis en wel zoveel en zo groot mogelijk, liefst nu, in ieder geval vandaag en morgen weer”. En loopt het even niet, is er geen klik, vallen de vangsten tegen, is het weer te heet/koud/nat/winderig, of gaat er iets stuk, allemaal dezelfde vragende blikken en allemaal hetzelfde gezeik. En dat iedere week weer. Op het internet zijn mooie voorbeelden van mismatches en ontsporingen te vinden (zelfs bedrijven of vissers met (enige) naam en faam). Soms zelfs slaande ruzie en/of weggestuurde gidsen. Uit betrouwbare bron vernam ik dat een gids sprak van een plotselinge overname van een groep waarbij de vorige, inclusief tussenkomst van de plaatselijke Spaanse politie, was “gesneuveld”. En dat levert weer allerlei verhalen op het internet op en ik lees ze allemaal. Vaak beschreven in allerlei visrecensies. En die recensies, geloof me, kunnen dodelijk zijn. Ik heb inmiddels een paar bedrijven, waar ik overigens nog niet mee gevist heb, op voorhand en ter voorkoming van een zekere mismatch, al van mijn lijstje geschrapt.
Ja, en dan heb je ons. Enige eigenwijsheid is ons niet vreemd. Zeker niet de makkelijkste groep om te hoeden. Ervaren als we zijn, weten we inmiddels wel hoe Jantje zijn vinger in de dijk steekt. Probleem is vooral, wáár precies. Waterstanden fluctueren, zeker in de buurt van Caspe, soms bijten ze juist hier maar niet daar. Moet je juist wisselen van aassoort of wijze van aasaanbod. Ja, goede informatie is cruciaal. Je kunt dus wel op eigen houtje gaan vissen, maar wil je kans maken op meer en grotere vissen en ook nog eens over het juiste materiaal beschikken en niet alles van het toeval af laten hangen, moét je (misschien wel helaas) eigenlijk wel een gids hebben. De afgelopen juni-sessie is daar een goed voorbeeld van. Eerst mager, maar toen, op de juiste plaats waar eerder al goed gevoerd was en de vissen als het ware getraind zijn door een meester aan de kant, loopt het ineens wel. Komt nog eens bij dat gidsen, honkvast als ze zijn, juist dat stuk water op hun duimpje kennen. Verkassen doen ze daarom liever ook niet, tenzij men door de omstandigheden van b.v. een wel heel lage waterstand of een onverwachtse overname (de Ebro is van iedereen, alhoewel sommigen daar anders over denken) gedwongen worden. 

Brug bij Caspe
En op die walkant kent men juist daar de precieze plekjes en kuiltjes, tegenwoordig zelfs op de meter gps gestuurd. Exact daar zijn al vele honderden kilo’s brokken geperste heilbot en maïs te water gelaten. Maar ook waar de onderwater-obstakels zijn, hoe de stroming op de wind reageert (en hoeveel lood er dan aan de onderlijn geknoopt moet worden), waar de mosselbanken zijn en nog veel meer, tenminste, als je een goede gids hebt. En dat mag je als gast dan ook best verlangen, de klant is immers koning. En koning zijn voor een weekje kost nu eenmaal geld. Sterker nog, laten we daar geen doekjes om winden, zelfs een hele beste bom duiten. Reken voor een gids met materiaal en accommodatie (is vaak een all-in gebeuren) tegenwoordig zo’n 5 á 700 euro p.p. per visweek (luxe of minder luxe accommodatie). Vergeet daarbij vooral niet goed te onderhandelen, wat vaak een optie is naarmate je een grotere groep hebt en/of je laat doorschemeren er jaarlijks een terugkerend item van te maken. Nu we het toch over kosten hebben even een update wat 2015 betreft (ik heb in eerdere blogs ook al eens over kosten gesproken). Voor de vliegreis, huurauto, benzine, tolgelden en parkeergeld, de visgids (all-in) zijn we in totaliteit € 960,- p.p. kwijt. Ben je er dan? 
Helaas niet. Het aas is ook een (dure) belangrijke factor. Kwam je er vroeger nog mee weg door er een paling aan te knopen (en die ging vaak meerdere keren mee, wat een trauma voor dat beest) of kleine karper, vis je tegenwoordig bijna alleen nog maar met pellets (heb ze in eerdere blogs al eens beschreven). De prijs varieert van € 55 tot € 65 per zak en je verbruikt, als het een beetje loopt, tussen 1/3 en ½ zak per persoon per dag. Reken op zo’n € 20,- p.p. per dag en kom je uit op zo’n € 100,- á € 120 p.p. extra. Wij, met 8 visdagen en heel gericht en zuinig voeren, komen op een kleine € 150 p.p. aan brokken. Ook is het zo, eigenlijk tegenstrijdig, vang je meer, voer je meer. Dit omdat bij iedere uitzet gevoerd wordt (en je bij geen aanbeten de hengel zonder tussentijds bijvoeren zo’n 2 uur laat dobberen). Met alvertjes of wormen kan ook, sterker nog, hebben we best goede resultaten mee behaald, maar dat is schaars, lastig te vangen en ook duur om te kopen. Totaal zit ik nu op meer dan € 1100,- en daar komen de kosten voor eten (het blijft jammer dat de Chinees uit Caspe weg is) en drinken nog overheen (reken voor 4 personen die niet zelf koken zo’n 800 euro) en dat maakt alles rond op € 1300 a € 1400. Wel even sparen dus, als je besloten hebt deze kant op te komen. Dat sparen is iets wat in onze situatie ook altijd gebeurt. We hebben een gezamenlijke visrekening geopend, waar vanuit alles wordt betaald, zo ook o.a. de aanbetaling voor de visgids, vaak zo’n 10% van het totaal, de vliegtickets, parkeergeld en de benzine, wel zo handig.

En over een kleine 2 weken is het dan weer zover. Iets waar we, de harde kern van 4, maanden, toen weken en nu ineens alweer dagen naar uitkijken. Wat vangen we, breken we records, hoe is de nieuwe gids, hebben we een klik. Ondertussen ben ik me weer aan het verdiepen in de tegenstander. Meer dan ooit tevoren. Wat en wie is het. Hoe schuw? Hoe sluw? Hoe leeft hij, hoe denkt hij? Hij, die als broedsel is begonnen, eerst nog door vaders bewaakt en dan na 2 of 3 jaar een lengte van omstreeks 50-60 cm bereikt heeft, als dan nog slanke vis met een gewicht van 1-2 kg. Na 10 jaar hebben ze een lengte van meer dan 150 cm en pas na 20 jaar van ruim 2 meter met een gewicht tussen de 40 en 80 kilo. Dat betekent dat de 2 meter + vissen die wij in Caspe en omstreken vangen al meer dan 20 jaar ervaring hebben. Ervaring, dat als je ergens aan knabbelt je ineens omhoog getrokken kunt worden. Ervaring, om een draai te maken waarmee je losschiet van de haak. Ervaring, om direct na een aanbeet terug te zwemmen naar de vertrouwde onderwaterse boomstronken waar gemakkelijk lijnen verstrikt in kunnen raken. En de grote jongens hébben ervaring. De oudste populatie in de Ebro stamt uit het begin van de jaren 70. Zoals in eerdere blogs aangegeven, uitgezet door Duitse sportvissers. Dat betekent dat de oerpopulatie inmiddels zeker de 250 gepasseerd zou moeten zijn. Misschien lopen enkelen zelfs tegen de 275. Dat zou toch wat zijn om zo’n knaap tegen te komen…..
Verhouding lengte.leeftijd
Europees gezien zijn er nog grotere. De eerste geregistreerde vangst in Italië (uit de Adda nabij Lecco, dus zuidelijk van de Alpen) stamt al uit 1957. Wie weet wat er al allemaal daarvoor ongeregistreerd is gevangen. Deze rivier stroomt verderop in de Po. 
De Po meervallen zijn dus minstens 15 jaar ouder dan de Spaanse, dus zo’n, 30 a 50 cm groter. Niet verwonderlijk dat daar momenteel vissen van tegen de 280 worden gevangen. Is dat de limiet? Nee, zeker niet. De meeste meervallen worden zo’n 20 tot 30 jaar jaar oud met een lengte tussen de 2 en 2 ½ meter en sterven dan vooral aan bacteriële en/of parasitaire infecties. Sommige exemplaren, de allersterksten, worden ouder en ouder en groeien ondertussen maar door. De allergrootste exemplaren, ik durf het bijna niet te zeggen, groeien onder ideale omstandigheden (en in Spanje zijn de omstandigheden dicht bij ideaal) uit tot 4 a 5 meter (niet overdreven!!!). Ik verwacht eerlijk gezegd, zo wijzen de wetenschappelijke gegevens uit, dat we in Italië binnen 5 jaar boven de 3 zullen komen en in Spanje dan exemplaren zullen aantreffen van tegen de 270.
Camouflageregenpak
Maar waar ben ik nu eigenlijk mee bezig. Nog 2 vrienden moeten eerst over de 2 getild worden en dat gaat ons vast lukken.

Een broederlijk 4-tal











Tot slot, alhoewel meervallen slechte ogen hebben en meer op geluid, geur en tast jagen, laat ik niets aan het toeval over. Mij zien ze niet met m'n nieuwe regenpak.....!

dinsdag 15 september 2015

Caspe 2015 (part 2) Oktoberhunt naar 2 plus

Caspe 2015, oktober.

Vandaag 15-9-2015. Nog 2 ½ week te gaan. De spanning neemt al iets toe. De kiem is in 2005 al gelegd, de kriebel begint al weer iets te broeien (en gaat nooit meer weg). De start van iets wat uitgroeit tot het schoolreisjegevoel op de dag voor en van vertrek. Heb ik aan alles gedacht? Even het rijtje bij langs, de vliegtickets (duur deze keer), parkeerplaats op het vliegveld, de huurauto (erg duur in Reus), de route naar Caspe (voor het eerst vanuit Reus naar Playas de Chacon bij Caspe), alle data, wat was ook alweer het restbedrag voor de gids en het huisje, en alles in z’n algemeenheid. 
Ik herinnerde me dat ik een mailtje van Ryanair had gekregen, maar even openen. “Heb je al ingecheckt”, nodigde de tekst uit. Mmmm, nu al? Meestal mocht dat pas 2 weken voor vertrek. Toch maar even kijken of dat inderdaad al mogelijk was.
  “Klik hier om in te checken”, las ik na het invullen van de unieke boekingscode en wat basisgegevens. Gelukkig werd ons gehele viertal genoemd, niemand vergeten, dat zat wel snor dus. Is ook zo. Alle paspoortgegevens moesten er natuurlijk ook weer in. In een slimme bui had ik die eerder al eens ingescand en bewaard. Moet ook wel omdat je die gegevens ook aan de visgids moet mailen om de vergunningen in orde te krijgen. Eerst ook maar even kijken of iedereen nog een geldig document heeft, dat is gelukkig zo. Dan secuur alle gegevens overnemen. Geen tikfouten maken, Ryanair wil alles van je weten. Nummers, geboortedatum, datum geldigheid paspoort, alles. Veel lange codes, fouten maken is geen optie (lees: kost geld). Moet je koffie? En het nieuws begint ook bijna. Hé, toch even afgeleid. De koffie smaakt, sinds we een bonenmachine hebben aangeschaft, toch wel weer heel lekker. Ik maak ‘m meestal extra strong, met de categorie allerzwaarste (extra dark, espresso). Verder met de laptop. Nog wat gegevens aanvullen. Wat! U bent langere tijd niet actief geweest, uw sessie is beëindigd…..Nou da’s mooi K. Alles geconcentreerd overnieuw intikken, k-programma…..Hé, hé, eindelijk klaar en rap getikt binnen de kennelijk vastgestelde tijd. De basisgegevens zijn ingevoerd. Nu nog even inchecken, daar was het immers allemaal om te doen, nietwaar. Maar wat blijkt….alleen als je extra betaalt voor een voorgeprogrammeerde stoel of iets anders duurs of extra’s wilt mag je je nu al inchecken. Wil je niets extra’s moet je wachten tot eind september….ja, da’s lekker. Inchecken voor de terugreis kan sowieso nog niet en ook sowieso pas nadat we vertrokken zijn. Ga er maar van uit dat onze gids een printer heeft, anders wordt het uitprinten van de retourtickets nog een exotisch experiment.
Maar goed. Geen gechagrijn, 10 dagen Spanje, dus niet zeuren.
In gedachten zie ik ons al weer lui in een comfortabele karperstoel hangen. De leuning iets verder dan normaal naar achteren gesteld, nog vermoeid van de lange reis en korte nacht. De koelbox tot aan de nok gevuld met lekkere broodjes ei met spek, ham/kaas en laten we de Spaanse worsten ook zeker niet vergeten. Die laatste om zo nu en dan ongegeneerd een ferme hap van af te bijten. Nee, honger lijden zullen we niet, alhoewel het weer wel vaak dorstig maakt. Wat het eten betreft gaat handigerd Thierry ook weer mee, dus dat wordt extra genieten. Voor je het weet tovert hij iets heerlijks van het bushvuur pal aan het water. Ook lekkere verse koffie fabriceren is voor hem geen probleem. De berichten uit Caspe liegen er momenteel niet om. Menig 230 en 240 plus wordt aan de kant getrokken, dat beloofd dus wat, de verwachtingen zijn best hoog gespannen. Van de 4 die mee gaan heeft alleen Bert de 220 grens bereikt. Ikzelf mag me gelukkig prijzen met meerdere exemplaren boven de magische 2 meter (pr = 208). Thierry en Gerrit zitten beiden net onder de 2 en vooral daar moet dit jaar verandering in komen. 
Dit jaar dus een nieuwe gids, nieuwe ronde nieuwe kansen. Na een Nederlander, Duitser, Belg via een Duitser, Nederlander, nu dus een Engelsman. Z’n site, http://www.catfishingcaspe.com/de foto's en de goede vangstberichten beloven veel goeds. 
 
Zoals gezegd zijn we vaker van gids geswitcht en hebben daarbij gemerkt dat men dan vooral het 1e jaar extra z’n best deed. Waren we eenmaal binnen werden de teugels gevierd. We hebben zo van alles beleefd met gidsen, in de eerdere blogs ben ik zeer mild geweest. In willekeurige volgorde, zwaar blowende gidsen (ofwel, de hele dag stoned als een aap gidsen), zwaar drinkende gidsen, zelf vissende gidsen (pal op onze plek zodat wij minder vingen), ruziemakende gidsen, onze koelbox leegdrinkende gidsen, van alles beloven maar niet doen gidsen, niet aanwezige gidsen, 1 kamp gidsen (terwijl we 2 kampen hadden), zoek maar iets anders gidsen en natuurlijk ook hele goede gidsen. En dan te bedenken dat we duizenden euro's betalen voor het vangen van die vissies.....Dit klinkt wat negatief, maar dat is zeker niet de bedoeling. Wat hebben we gelachen, gevangen, plezier beleefd, genoeg om alweer de stoute schoenen aan te trekken.
Maar Steven is de allerbeste gids. Uiteraard zeg ik dit ook omdat 3-10 nog moet komen, we zullen zien en zijn, zoals altijd, optimistisch gestemd.

Meer voorbereidingsnieuws in de volgende blog.


vrijdag 28 augustus 2015

Caspe 2015 (part I), De afsplitsing

Lucky basterds,


Tja, sommige vrienden kunnen het zich veroorloven om niet één maar twee keer binnen 12 maanden naar de Ebro te gaan. En zo togen Thierry en Nick vergezeld door nieuweling Marcel, richting Caspe. Deze keer niet vliegend maar in een grote TMB bus die volledig afgeladen met allerlei aas, vismateriaal en proviand de lange reis zou afleggen. Er was al een knappe dubbele woning gehuurd, pal aan het water. Dubbel, om te voorkomen dat ze buren zouden krijgen die wellicht juist het ultieme stekkie zouden veroveren. En verwachtingsvol werd aan de lange rit begonnen.

Zonder al te veel problemen aangekomen in de buurt van Caspe, werden de hengeltjes al snel uitgerold.
En daar zaten ze dan. De korte nachten, verscholen achter of beter gezegd in de karpertent, soms ingedut, wachtend op het afgaan van de piepers.....














Het vissen ging moeizaam. Het aantal aanbeten viel wat tegen. En wat er gevangen werd was, naar Ebrose verhoudingen, aan de kleine kant. Nee, geen 40-ers, laat staan iets tegen de 50. Maar misschien moest de plek eerst nog op stoom komen. Een paar dagen goed voeren zou z'n werk vast wel gaan doen. Toch?

Na een paar dagen buffelen maar weer eens een happie eten op het gezellige plein in Caspe. De heren werden begroet door de vriendelijke restauranteigenaar (poljoos even een dag van tevoren bestellen graag) die ze nog kende van voorgaande jaren. Heerlijk eten weer. En wie kwamen ze ook in Caspe tegen....onze good old gids Ron! Maar liefst 4 x onze gids tijdens eerdere trips, waarbij we na de laatste keer vanwege enkele irritaties over en weer hadden besloten om even een pauze in te lassen. Weer een goede leer om niets aan het toeval over te laten, maar van tevoren (toch even mailen dus) hele duidelijke afspraken te maken én na te komen. Met pauze bedoel ik dat we, de harde kern van Thierry, Bert, Gerrit en ik, het op 3-10-2015 eens gaan proberen met een Engelse gids van CatfishingCaspe. We gaan dus weer internationaal en hebben, zie eerdere blogs, eerder al gevist met Duitse en Belgische gidsen. 
We zullen zien hoe 't loopt en wat we daarna gaan beslissen. Gelet op de site van Steven weet ook hij wel waar Abraham de meervallen haalt. Maar er zijn immers zóveel opties, zoveel bedrijven met allerlei nationaliteiten. Wellicht weer in Caspe en omstreken, maar daarnaast lonken ook andere buitenlanden. Zo geeft de Po (Italië) steeds grotere vissen prijs (al tegen de 3 meter....) en ook daar kun je gegidst vissen. En wie weet in de Thaise vismeren of rivieren......(zie eerdere blogs waarbij verteld is over het 4 meter plus monster van Nick). Maar er kan tussendoor nog zoveel gebeuren en back to basics kan, na een goede babbel onder genot van, uiteraard ook altijd nog. Wat dat betreft blijven we een zwak houden voor Ron en zijn lieftallige echtgenote. 
Inderdaad even terug naar deze basics. Toevallig had Ron deze week geen gasten en ruimhartig bood hij aan dat men op "zijn" vaste stek tegenover het welbekende Chiprana mocht komen vissen. Daar maakten de mannen dankbaar gebruik van. Als vanouds werd het kamp opgebouwd op Rons's place. Hier was al goed gevoerd, de plaats had zich immers eerder al als topplaats bewezen. Op de foto's is overigens ook duidelijk te zien dat deze knapen het vooral op karper voorzien hebben en de meerval meer als bijvangst zien. In oktober zal het ongeveer andersom zijn, wellicht dat Thierry daar iets anders over denkt (daarom zullen er sowieso ook karperstokken uitstaan).

De foto's zeggen weer genoeg en tevreden, met dank aan Ron (die overigens zelf ook meeviste), keerden de mannen huiswaarts.

Wat de harde kern betreft (deze keer weer met z'n 4-en), op naar 3-10!! Op dit moment van schrijven nog maar 5 weken wachten.....

Natuurlijk zal van de oktobertrip ook een uitgebreid verslag (part II) volgen. Temeer omdat we gebruik maken van een nieuwe gids. Tot na oktoberrrrrr.

































dinsdag 21 oktober 2014

Caspe 2014, Het verleggen van grenzen (2) Slot

Schuldig!

Met betrekking tot het verleggen van grenzen, ga ikzelf eerst een grens over. Ik bekend schuld. Volkomen terecht dat als het mij niet aanstaat ik m'n heil maar ergens anders moet zoeken (bis, bis 5 x of was het 6?).
Zoals Kwai Chang Caine in het begin van de jaren 70 van zijn sifu "master Po" hoorde, "Time for you to leave grasshopper". Caspe 2015, lets go!!!

Mooi huisje en meer

Was het gezellig? Dat was het zeker. Geen vergeten camera's en een vlekkeloze voorspoedige reis. Verrassend ruime en comfortabele huurauto's. Wat hebben we weer gelachen, gezongen, nog meer gezongen (over een bar ofzo), veel gefeest én veel gevist. Helaas vielen de vangsten tegen, maar dat is vissen en drukte de pret niet. Mooi dat Gerrits zoon Martin en mijn zoon Rob er bij waren. Heel speciaal eigenlijk. Een ruime accommodatie met een dubbele badkamer, een pingpong tafel, alweer het zalige eten van chef-kok Thierry, eindelijk na 7 jaar boven de 2 voor Bert en nog heel veel meer maakte het feestje compleet. Moe en tevreden over de onderlinge sfeer keerden we met o.a. 65 gieg aan materiaal huiswaarts. Ik laat het hier bij wat 2014 betreft. Voor 2015 zal veel nieuw zijn dus meer om niet in herhaling te hoeven vallen. Plaatjes zeggen hier meer dan woorden.

Dag 1


Dag 2















Dag 3































Dag 4
















Dag 5

























Dag 6




























Dag 7











































Dag 8












































Dag 9































Dag 10

Tof dat we er bij waren, maar jullie gaan volgend jaar maar mooi weer naar de Ebro!!!