Meerval: 2012 - 5 Caspe en Chiprana, Meer monsters en MacGyver

De karperdagen van Chiprana en Macgyver op z'n best

Terug naar onze plaats, schuin tegenover de watertoren van Chiprana. Daar zaten we dan weer. Vanwege het toch wel erg warme weer was Thierry, onze Macgyver, al druk aan het nadenken over een uitbreiding van onze ook door hem gefabriceerde overkapping. Rondstruinend op het achterland met bouwgrond, kwam hij met een soort van regenpijpen en een groot stuk plastic aanzetten. Met touw van Ron wist hij daarmee de capaciteit van de schaduw te verdubbelen. Als tegengewicht werden er flinke stenen aan de touwen gebonden, want het waaide flink. Een prima en solide constructie. Geen punt voor Macgyver.

Gerrit, die op de karper zat, zocht heil onder de plu om vanaf daar snel toe te kunnen slaan.

Ik mocht zelf de meervalhengel pakken en ook nu weer duurde het voor ons beiden niet al te lang.

Voor mij weinig strijd. Toch ook weer blij met deze vis.

Voor Gerrit golden andere spelregels een mooie strijd en een lange dril aan de karperhengel leverde hem deze 40-er op. Geweldig!

Helaas staat de aanbeet en de begindril vanwege stroomproblemen van de camera er niet op. Maar desondanks, mede vanwege het vakkundige schepwerk en de bootklop van Ron om te voorkomen dat ie onder de boot zou zwemmen, ook opgenomen in deze blog.

Een megabeest voor Gerrit

Terwijl de meerval kleiner leek te worden, werden de karpers groter. Kennelijk waren de karperdagen in de aanbieding. Wij vonden het allemaal prima, zolang er maar gevangen werd. Bij deze de Thierryshow, ja hij was goed op dreef.

Omdat we bij Knittel in het verleden wel eens paella hadden gegeten, ja Alex is zeker ook een goede kok, gaf Thierry aan ook paella te zullen maken. Eerst samen wat boodschappen doen bij de OrangUtang, natuurlijk ook om de andere voorraden weer aan te vullen, waarna Thierry al snel in de keuken verdween.

Met veel passie was het voor hem geen probleem om in een kort tijdsbestek een meer dan voortreffelijke maaltijd op tafel te toveren.
Het smaakte geweldig, er bleef dan ook weinig tot niets in de pan achter.

Met verzadigde volle buiken nog even een bakkie doen, lekker kletsen met elkaar, nog een borrel doen en vervolgens weer op tijd de koffer in, knorren als een dikke grizzley. Op weg naar de volgende visavonturen.

Koffie

Bier en fris plenty in de koelboxen, maar geen koffie. Daar moest verandering in komen bedacht Thierry. Prima idee vonden we, maar een thermoskan oid was even niet zo snel voorhanden. Geen probleem. Zelf vuur maken op een cowboy-achtig haardvuur en een verse bak zetten, zo heerlijk midden in de natuur.
Zie onze Thierry ook hier weer vol in actie.

Hoeveel bakkies moeten er komen? De kopjes staan al klaar.

Even een verdiende rustpauze.

Tevreden kijk ik toe. Heerlijk zo'n vers bakkie pleur. De koelbox blijft nog even dicht.

Intussen nam de wind meer en meer toe. Er kwam een beste kabbel op het water met zo nu en dan aardig wat witte schuimkoppen. De zonnebrillen waren ook nodig om te voorkomen dat er voortdurend zand in je ogen werd gestrooid, we moesten tenslotte scherp blijven op de aanbeten, die deze ochtend iets langer leken te duren.

Ook Ron had het niet altijd even gemakkelijk met het uitvaren van de lijnen met die stevige bries. De boot klapte zo nu en dan flink op het water.

Maar de lijnen perfect op de plek te krijgen was voor hem geen probleem.
De eerste aanbeet leverde voor Gerrit een prachtige 40-er op.

Ook de meervalhengel klapte er behoorlijk in. Gerrits taak om deze knaap naar binnen te takelen. De gretigheid in het filmpje straalt er af. Ook deze vis gaat voor de bijl.

En natuurlijk ook nog wat foto's.

Gerrit is één met de natuur.

We waren nog lang niet uitgevangen en takelden nog een paar fraaie karpers naar binnen. Thierry, Bert en Ron hadden bedacht om die nacht bij het viswater te blijven. Het proviand voor de avond en nacht was van tevoren al bedacht.

Ron, Gerrit en ik zouden naar het huisje gaan en Ron zou later die avond nog naar de visplek terugkeren. Even kijken wat een nachttrip zou opleveren. Afgesproken was dat de eerste die 's nachts uit z'n bedje ging en de hengel pakte de vis zou vangen, dus ook Ron viste gewoon mee.

Er kon uiteraard op het cowboyvuur gekookt worden, geen probleem voor meesterkok Thierry.

Hier worden Ron, Gerrit en ik naar de overkant gebracht worden.
Thierry zou daarna terugvaren naar de visstek.

Teruggekomen op de visplaats deden beide heren nog even goede zaken. De ene na de andere karper, echt heule beste, werden verschalkt. De blije snoeten met de megabeesten zeggen weer genoeg.

Gerrit en ik zouden die avond Caspe onveilig maken (ja ja), terwijl Bert en Thierry op het basiskamp pasten. Natuurlijk hopend op een monsteraanbeet.....

Thierry bereidde de avondmaaltijd. Het smaakte de heren prima. Na een afzakkertje kropen ze in de warme slaapzak, diep weggedoken om eventuele prikkers te ontlopen. De bellen en piepers waren goed afgesteld zodat met een hoop lawaai de aanbeten zich zouden melden.