2012 - 7 Caspe en Chiprana, Meer monsters en MacGyver SLOT

Slot

De laatste dag was aangebroken en vol goede moed vertrokken we, zoals iedere ochtend, weer vertrouwd linksaf richting waterkant. 

De schorende karpers waren nog steeds in grote getale aanwezig. Thierry en ik wisten nog 2 onoplettende exemplaren uit het water te tillen. Ook apart, vissen met je blote handen.

Hebben we hier een love duo?

Die ochtend slechts wat tam gerammel op de hengels. Geen enkele aanbeet zette door. De wind was volledig de andere kant op gedraaid en de waterkleur was meeveranderd. Een soort groene soep leek het wel.

Thierry gaf aan om even naar het huisje te willen rijden om aldaar de koelkast te ontdoen van de laatste voedselvoorraden. Hij wist wat er zoal nog aanwezig was en beloofde iets lekkers voor ons allemaal te zullen maken van de ingrediënten die we nog hadden. Zoiets was hem natuurlijk wel toevertrouwd.

Na een kleine 2 uur zwaaide hij aan de overkant dat ie opgehaald kon worden. Voorzien van o.a. een grote wokpan vol lekkers. Een geweldige maaltijdsalade en de bordjes en bestek had ie ook maar gelijk geregeld. Natuurlijk, MacGyver denkt ook aan alles!

Hongerige blikken naar de gulden pot, de kok schept op.

 Chorizo, spek, tomaat, verse eigengemaakte aardappelsalade, tonijn, paprika, etc etc

 De 2e ronde, heerlijk!

Aan de overkant zat collegagids (en wk-collega) Lee Carpenter met een drietal Engelse beginnelingen te vissen. Hij kwam even buurten of wij wel aanbeten kregen, want bij hem was het, net als bij ons, wel erg tam. Uiteraard boden we hem ook een hap aan, maar beleefd, tja zo zijn Engelsen, bedankte hij. Toen we aangaven dat het toch wel lekker was gaf hij aan eerst een klein bordje te willen proberen. Na het probeersel had ie ineens spontaan erge trek in een 2e en zelfs 3e bord. Een groot compliment voor onze Thierry, maar het smaakte ook heerlijk.

Kokkie is ff moe

Geen beet, maar wel gezellig kleppen en namijmeren over de fantastische visweek

De dag kabbelde rustig, maar zeker niet ongezellig, verder. Voor we het wisten was ie zomaar voorbij. Dit was een nieuw fenomeen voor ons, geen enkele vis op de hengel! Vond Ron niet leuk (op de film zie je hem nog sputteren), wij hadden er op dat moment minder last van. We waren wel voldaan zo. Thierry had al zijn records gebroken (grootste vis, zwaarste vis, etc), wij als team het aantalrecord gebroken en Bert het geweldige karperrecord. Daarnaast was het ongeveer zo geworden zoals van tevoren aangegeven was. Later is minder maar groter, eerder is meer maar kleiner. En het blijft natuurlijk vissen.
Ook al was de visbehoefte op dat moment bevredigd, we zaten stiekem alweer te denken aan de volgende trip.

Ondanks een blanco op de laatste dag, reden we toch met een tevreden smile voor de laatste keer huisjewaarts, onderweg het toeristenbord van Playa de Chacon passerend. We stopten nog even voor wat mooie plaatjes.

Laatste filmbeelden

In de verte zie je Chiprana

 Klein van stuk (zeker vergeleken bij ons Noordelingen), maar een kei van een gids.

 Iedereen, met inbegrip van (kleine) Ron, had het
opnieuw geweldig naar z'n zin gehad.

Onder het genot van nog even napraten over de geweldige week. De fraaie drils. De missers, waarbij ik me ineens weer die klapper herinnerde waarbij ik de hengel absoluut niet kon houden, ondanks het feit dat ik ruim 125 kg in de ankers gooide. Met speels gemak werd ik naar voren getrokken, maar vergat daarbij de spoel met m'n handen (de laatste noodgreep) te blokken. Een 240 + exemplaar??? Moet bijna wel, maar wie zal het zeggen.....

Een mooi vriendenviertal!

Ron & Angelique, heel erg bedankt. Heel graag tot 25-09-2013.