Caspe 2013, Vis, kneusjes en meer (6)

Ebroose nachten, toch Chinees en de karpers los bij team 2

Er werd regelmatig gevangen, maar helaas leken zowel de meervallen als de karpers te zijn gekrompen. Tuurlijk, leuk vangen, maar geen megamonster. Daar komt bij dat we inmiddels, de nieuwelingen uitgezonderd, een stel iets eigenwijze, verwende nesten beginnen te worden.

Vanwege eerder behaalde resultaten in het verleden, die uiteraard geen garantie zijn voor resultaten in de toekomst, besloot geheel team 2, Ben, Nick en Thierry dus, die nacht bij Mick en Kasper aan het water te blijven. Bedjes en slaapzakken had Ron al vooraf geregeld dus was comfortabel slapen geen probleem.

Vuurtje maken voor de hamburgers

De zon al bijna onder

Thierry, meesterkok en handigerd, had alles al voorzien en dus proviand in de koelbox gestopt en kooltjes meegenomen voor het vuur. Koffieleut als ie is, ook genoeg water en oploskoffie. Suiker, zout en kruiden hadden de stagiaires wel in hun kamp. Lekkere lapjes vlees, een ruime voorraad, zodat honger krijgen absoluut voorkomen zou worden.

Mooie luchten en de rodpods staan er fier bij

 Er werd die avond en dat gold ook voor de volgende nachten, want de boys van team 2 konden er geen genoeg van krijgen en zijn meerdere nachten gebleven, regelmatig gevangen. Over het algemeen nét iets groter dan overdag, maar minder frequent. Het was soms ook wel behelpen om midden in de nacht je aas op de juiste plek te krijgen. Ook is het drama als je in het donker midden op het water naar onvoldoende verlichte markers/boeien (flessen aan een lang touw met een dikke steen om de juiste visplek te markeren) moet speuren. Het meervalvissen bleef er daarom een beetje bij, terwijl er extra karperhengels werden opgetuigd. Gelukkig voorkwamen de hoofdlampjes dat menigeen tijdens een plaspauze z'n nek brak.

Een avondknaap op de plaat

Nachtkarper op de mat

Snorremans in het donker

Mooie karper voor Nick

Nog een mooie karper voor Nick

Team 2, Gerrit, Bert, Henk en ik waren de kebab een beetje beu en hadden bedacht om te gaan Chinezen. Vooraf op het internet was, na het vertrek van de Chinees uit Caspe (volgens mij toch een goudmijn met al die vissers) de hele omgeving rond Caspe afgespeurd. Alcaniz was the place to be. Hier vierde Chinatown nog hoogtijdagen, waarschijnlijk ook vanwege het nabije motorcircuit (iets zoals ons eigen TT-circuit). Ach, we draaiden onze hand niet om om voor een 40 kilometer enkele reis een bak bami met opschmuck op te eten. Verlekkerd en met een knorrende buik op naar Alcaniz. Helaas kon de TomTom de Chinees niet goed vinden en het begon ook al flink te schemeren. Eindelijk zagen we een uithangbord met de voor ons welbekende Chinese tekens. Het bleek best een groot restaurant te zijn met daarnaast een soort van cafetaria-achtige ruimte. Het restaurant bleek dicht, maar in de "gezellige" TL-verlichte ruimte stond wel een tafeltje waar we gebruik van konden maken. We werden ongeïnteresseerd en haastig bediend, aangezien de knaap zelf net een kom rijst naar binnen aan het werken was. Kennelijk had ie ferme trek, het betere schuifwerk met stokjes.
We hebben lekker gegeten, daar zo midden in de schijnwerpers. Maar voor de gezelligheid was dit niet voor herhaling vatbaar. De volgende keer maar een rappe rijder heen en weer sturen, want ophalen was er ook mogelijk.

En ja, de tattoo. M'n geweten begon te knagen. Moest ik het nu wel doen? Ik had toch zelfs al een tatoeëerder gearrangeerd, stoer, met m'n grote muil. Wat zou moeders de vrouw er wel niet van vinden? En was die 2 centimeter meer nou wel zo'n monstersucces om op deze wijze te moeten vieren? En wás het wel 2 centimeter of überhaupt een record omdat, hoe vriendelijk bedoeld ook, er wellicht iets aan lengte bijgesmokkeld was? Ik voelde al een beetje hoe thuis onder een fikse scheldkanonnade de deegroller in m'n nek terecht kwam met de mededeling "....EN JE GAAT NOOIT MEER NAAR SPANJE.....". Wat ik nu net geschreven heb is natuurlijk flauwekul, ik heb een schat van een vrouw. Maar samengevat nam ik toch het besluit om mijn verzoek in te trekken, geen tattoo dus. Nieuwsgierig hoe de werkelijke reactie bij thuiskomt bij het vertellen van dit verhaal was? "Blij dat je het niet gedaan hebt, je zou er spijt van gekregen hebben, toch?". Maar daarnaast ook nog even aangevuld met het zinnetje ".....en dat voor die 2 centimeter, als het nou een 230-er was geweest....". Dit laatste biedt natuurlijk perspectief!
De volgende ochtend gelijk maar Angelique gebeld en aangegeven dat ik er toch van af zag.

We kregen van de mannen aan het water nog even een bestelling door om aan proviand mee te nemen. Vooral veel hamburgers én bijpassende broodjes. Ze hadden besloten om het nóg een paar nachten vol te houden. Geen enkel probleem. 's Morgens eerst nog even langs de super en dan richting waterkant. Ook hiervoor geldt, alles mag en kan en je helpt elkaar daarmee, simpel zat.

Die ochtend brak Thierry zonder opzet bij een ongelukkige actie nog een schepnet van Ron, waarmee breuk 4 (ik tel de teen dubbel) een feit was. Sportief als ie is, heeft hij bij de plaatselijk viswinkel in Caspe direct een nieuw net voor Ron gekocht, was dat ook weer geregeld.

Is het de carburateur?

Of toch een vette bougie?

Ondertussen ging het vangen gestaag door. Team 2 iets meer dan team 1, wat uiteraard ook met onszelf (team 1) te maken had. En ook de nachtelijke vangsten tellen natuurlijk gewoon mee. Omdat de bijtperiodes toch wel beperkt zijn op sommige dagen, is het dan zaak om de hengels er zo snel mogelijk weer op de juiste plek in te krijgen. Lastig dan dat je maar de beschikking over één boot hebt, iets om in 2014 wel rekening mee te houden, ga ik nog navragen bij/onderhandelen over met Angelique. Ja, er lag nog wel een 2e boot, maar die had last van een soms sputterende, maar meestal niet werkende motor. Gerrit ondernam samen met Thierry nog een poging het euvel te repareren, maar beschikten helaas niet over het juiste gereedschap en reserveonderdelen.

Bij team 2 was Nick weer aan de beurt. Een mooie aanbeet op de meervalhengel, een sublieme aanslag en een drill om van te smullen. Welk een concentratie. Geniet van het filmpje en let vooral ook op de foto's. Is hij hier aan het oefenen hoe je met het nageslacht omgaat?

Even badderen. Is het water op temperatuur?

Hou je die kleine zo vast?

E



















Vlot daarna kwamen die dag en de volgende dagen de karpers los op stek 2. Ineens veel response op de uitgezaaide mais. Achter elkaar wisten de heren te scoren. Onderstaand slechts een greep uit de vele vangsten die qua gewicht tussen de 16 en 46 pond waren.

de allerkleinste, een voorn

Het resultaat na een dubbeldrill