Langzaam sudderen, waarom een gids en inzoomen op kamp 2
Weekend (8-3-2014). Heerlijk. Dus weer wat tijd voor de blogs. Het lekkere weer, voor het gemak lijkt het alsof we de winter hier hebben overgeslagen, geeft me weer een Spanje-gevoel. Mede omdat ik vanmiddag Thierry's snoet nog even zag (zoon heeft een vriendje in de buurt). Zon, buiten, warmte, geweldig! Vakantie! Als ik m'n ogen dichtdoe zie ik de cirkelende gieren boven een dood schaap aan de oever.
Trouwens, met 3 weken toch Egypte (helemaal in het Zuiden in de buurt van Sudan, een plek waar (nog) geen negatief reisadvies geld), vissies en misschien flippers kiek'n en misschien (vissies) vangen (zie hier voor filmpjes), ben met iets bezig via internet. Heb ooit eerder iets met handlijnvissen gedaan, ook fantastisch. Zo van de haak op de BBQ, verser kan niet, smaakte erg lekker. Eind juni naar Thailand, ben ook via internet met iets bezig om Arapaima's te bevissen in Hua Hin. Ik plaats tzt eea wel op Facebook (mocht er iets gevangen worden). Huh, geen Griekenland in de zomer? Nee, na 16 jaar met de auto en de veerboot slaan we dat dus een keer over. Iedere Griekse grasspriet is inmiddels wel bekend, wie nog tips wil, geef maar een gil. Tijd om verder te gaan met de blogs.
Ook deze week hoorde ik het in de rookkamer waar ik werk (we worden nog net niet naar buiten verbannen en ja ik rook helaas nog steeds). Waarom vissen jullie nog steeds met een gids. Na al die jaren weet je toch wel hoe je zo'n beest moet vangen? Alweer naar Spanje? Ze zitten nu toch ook in Nederland en Belgie? Da's toch veel dichterbij? Die vragen wordt regelmatig gesteld. De antwoorden zijn niet echt moeilijk. Om maar met de eerste te beginnen. De gids regelt de visplaats, de goede viscondities en het onderkomen. Wat de visplaats betreft is het trouwens best bikkelen zo daar aan de Ebro. Sommige gidsen gunnen elkaar geen dikke boterham, terwijl er toch rivier genoeg is lijkt me zo. Soms ontstaan er zelfs schermutselingen waarbij de inzet een fraaie voorgevoerde stek is. Zelfs een handgemeen kan dan aan de orde zijn. Op dé plaats is niet alleen voorgevoerd, ook de waterdieptes, de boeiplaatsen, onderwaterobstakels, stroming en meer van die zaken spelen een rol. Heb je dan een goede gids die z'n kwaliteiten bewezen heeft, hoef je dus niet lang na te denken om opnieuw met 'm in zee te gaan. Daarnaast speelt ook het materiaal een grote rol. Los van het feit dat je niet zelf zomaar beschikt over hengels die 100 kg of meer kunnen dragen, moet de algemene kwaliteit op een hoog niveau blijven. Dit is o.a. af te lezen aan niet brekende onderlijnen door slijtage (rafels op de onderlijn) of molens/rails die knarsen en/of bokken als ze worden ingedraaid. Natuurlijk is het ook niet onbelangrijk dat de gids het plezier van het vissen uitstraalt, sterker nog, als het ware overstraalt en mede-enthousiasme heeft als er een betere vis wordt geland. Ach, als de verschillende opties voor elkaar zijn, komen in eerste instantie het (vis)plezier en vervolgens de vangsten vanzelf, toch? Samengevat, je huurt dus niet alleen een gids en zijn materiaal, maar ook een goede, vaak zwaarbewaakte stek. Zo werd er wel even gegniffeld toen een van de minder sympathieke concurrenten flink nat ging. Zijn plek werd gesnaaid waar hij net een dag daarvoor voor een paar honderd euries aan pellets het water in had gesmeten. Tja, de toevallig passerende Russen onder leiding van een sporadische Duitse gids lieten zich, nadat ze zich tevreden hadden geïnstalleerd, niet omkopen. Met lede ogen moest die gids observeren én vervolgens aanvaarden dat de eerste mooie vissen op het droge werden getrokken. Balend als een stekker droop hij meer dan mokkend af.
Om nog even op dat "bewaken" terug te komen, maak je als gids dan dus dankbaar gebruik van stoere stagiaires en stoer waren ze die Mick en Kasper. Heb je die niet, ben je zelf het haasje (en zie je je lieftallige echtgenote een tijd niet) of spreek je met een andere gids, die wel te vertrouwen is, af dat je om en om elkaars plek bewaakt. Lukt dit helemaal niet, wordt vaak de trukendoos opengetrokken. Je laat dan wat goedkoper of oud materiaal achter, zoals rechtopstaande en duidelijk zichtbare hengels in standers. Het lijkt dan alsof de plaats nog steeds bezet is. En dan maar hopen dat alles de volgende ochtend nog aanwezig is. Maar dat is gelukkig meestal wel het geval. Wat dat betreft kan men in Nederland nog iets leren van de Spaanse mentaliteit. En als er al iets weg is hebben vaak de niet-Spanjaarden dat gedaan. Zoals in de eerdere blogs te lezen is, is er immers ook wel sprake van stropers of ander onguur volk. En wat die vissen in Nederland en Belgie betreft? Ach, die moeten allemaal nog een heel end groeien. Spaanse formaten hebben die nog lang niet bereikt. En "alweer naar Spanje"? Hoezo alweer? We moeten notabene een heel jaar wachten voor we weer mogen, een heel f... jaar (excusez moi voor het taalgebruik)! Das lang hoor!
Samengevat, met Ron & Angelique zit je wel snor.
Gelukkig bleef het niet bij karper. Op de allerlaatste dag, toen ineens het weer omsloeg naar regen, donder en bliksem, ving hij nog een tweetal 150 plussers, waarvan de grootste net geen 190 was. In 2014 vangt ook hij z'n 200+ monster.
Naaste Bert vingen ook Gerrit en ik en in mindere mate Henk (hij gaf de meeste beurten weg, zie de vorige blogs) verder onze vissies. Ook van Henk even een impressie:
En natuurlijk mag neef en bloedsbroeder Gerrit ook niet vergeten worden:
Weekend (8-3-2014). Heerlijk. Dus weer wat tijd voor de blogs. Het lekkere weer, voor het gemak lijkt het alsof we de winter hier hebben overgeslagen, geeft me weer een Spanje-gevoel. Mede omdat ik vanmiddag Thierry's snoet nog even zag (zoon heeft een vriendje in de buurt). Zon, buiten, warmte, geweldig! Vakantie! Als ik m'n ogen dichtdoe zie ik de cirkelende gieren boven een dood schaap aan de oever.
Trouwens, met 3 weken toch Egypte (helemaal in het Zuiden in de buurt van Sudan, een plek waar (nog) geen negatief reisadvies geld), vissies en misschien flippers kiek'n en misschien (vissies) vangen (zie hier voor filmpjes), ben met iets bezig via internet. Heb ooit eerder iets met handlijnvissen gedaan, ook fantastisch. Zo van de haak op de BBQ, verser kan niet, smaakte erg lekker. Eind juni naar Thailand, ben ook via internet met iets bezig om Arapaima's te bevissen in Hua Hin. Ik plaats tzt eea wel op Facebook (mocht er iets gevangen worden). Huh, geen Griekenland in de zomer? Nee, na 16 jaar met de auto en de veerboot slaan we dat dus een keer over. Iedere Griekse grasspriet is inmiddels wel bekend, wie nog tips wil, geef maar een gil. Tijd om verder te gaan met de blogs.
Ook deze week hoorde ik het in de rookkamer waar ik werk (we worden nog net niet naar buiten verbannen en ja ik rook helaas nog steeds). Waarom vissen jullie nog steeds met een gids. Na al die jaren weet je toch wel hoe je zo'n beest moet vangen? Alweer naar Spanje? Ze zitten nu toch ook in Nederland en Belgie? Da's toch veel dichterbij? Die vragen wordt regelmatig gesteld. De antwoorden zijn niet echt moeilijk. Om maar met de eerste te beginnen. De gids regelt de visplaats, de goede viscondities en het onderkomen. Wat de visplaats betreft is het trouwens best bikkelen zo daar aan de Ebro. Sommige gidsen gunnen elkaar geen dikke boterham, terwijl er toch rivier genoeg is lijkt me zo. Soms ontstaan er zelfs schermutselingen waarbij de inzet een fraaie voorgevoerde stek is. Zelfs een handgemeen kan dan aan de orde zijn. Op dé plaats is niet alleen voorgevoerd, ook de waterdieptes, de boeiplaatsen, onderwaterobstakels, stroming en meer van die zaken spelen een rol. Heb je dan een goede gids die z'n kwaliteiten bewezen heeft, hoef je dus niet lang na te denken om opnieuw met 'm in zee te gaan. Daarnaast speelt ook het materiaal een grote rol. Los van het feit dat je niet zelf zomaar beschikt over hengels die 100 kg of meer kunnen dragen, moet de algemene kwaliteit op een hoog niveau blijven. Dit is o.a. af te lezen aan niet brekende onderlijnen door slijtage (rafels op de onderlijn) of molens/rails die knarsen en/of bokken als ze worden ingedraaid. Natuurlijk is het ook niet onbelangrijk dat de gids het plezier van het vissen uitstraalt, sterker nog, als het ware overstraalt en mede-enthousiasme heeft als er een betere vis wordt geland. Ach, als de verschillende opties voor elkaar zijn, komen in eerste instantie het (vis)plezier en vervolgens de vangsten vanzelf, toch? Samengevat, je huurt dus niet alleen een gids en zijn materiaal, maar ook een goede, vaak zwaarbewaakte stek. Zo werd er wel even gegniffeld toen een van de minder sympathieke concurrenten flink nat ging. Zijn plek werd gesnaaid waar hij net een dag daarvoor voor een paar honderd euries aan pellets het water in had gesmeten. Tja, de toevallig passerende Russen onder leiding van een sporadische Duitse gids lieten zich, nadat ze zich tevreden hadden geïnstalleerd, niet omkopen. Met lede ogen moest die gids observeren én vervolgens aanvaarden dat de eerste mooie vissen op het droge werden getrokken. Balend als een stekker droop hij meer dan mokkend af.
Om nog even op dat "bewaken" terug te komen, maak je als gids dan dus dankbaar gebruik van stoere stagiaires en stoer waren ze die Mick en Kasper. Heb je die niet, ben je zelf het haasje (en zie je je lieftallige echtgenote een tijd niet) of spreek je met een andere gids, die wel te vertrouwen is, af dat je om en om elkaars plek bewaakt. Lukt dit helemaal niet, wordt vaak de trukendoos opengetrokken. Je laat dan wat goedkoper of oud materiaal achter, zoals rechtopstaande en duidelijk zichtbare hengels in standers. Het lijkt dan alsof de plaats nog steeds bezet is. En dan maar hopen dat alles de volgende ochtend nog aanwezig is. Maar dat is gelukkig meestal wel het geval. Wat dat betreft kan men in Nederland nog iets leren van de Spaanse mentaliteit. En als er al iets weg is hebben vaak de niet-Spanjaarden dat gedaan. Zoals in de eerdere blogs te lezen is, is er immers ook wel sprake van stropers of ander onguur volk. En wat die vissen in Nederland en Belgie betreft? Ach, die moeten allemaal nog een heel end groeien. Spaanse formaten hebben die nog lang niet bereikt. En "alweer naar Spanje"? Hoezo alweer? We moeten notabene een heel jaar wachten voor we weer mogen, een heel f... jaar (excusez moi voor het taalgebruik)! Das lang hoor!
Samengevat, met Ron & Angelique zit je wel snor.
Wat deed team 1?
Heb ik in het vorige verhaal nog uitgebreid verteld hoe team 2 zijn voorsprong toch wel uitbouwde, werd er in team 1 ook best aardig gevangen. In ieder geval genoeg om ons zeker niet te vervelen. Gelukkig ving ook Bert z'n visjes, alhoewel hij als visser van het (bijna) 1e uur (trouwe meevisser vanaf de 2e trip) nog steeds op z'n 2 meter meerval moest wachten. Menig karper kwam binnen, maar nog steeds geen jumbomeerval. Omdat hij verreweg de meeste foto's maakt tijdens onze trip (top-fotograaf) en er daarom sowieso al niet al te vaak opstaat, daarnaast ook nog eens een geweldige zwager en een goede vriend is, én nog steeds recordhouder is met een karper van 52 pond, verdient hij bij deze zeker een speciale ode (ik beloof dat de filmpjes, omdat ik in 2014 mijn camera niet zal vergeten, in de 2014 blog zullen volgen):Gelukkig bleef het niet bij karper. Op de allerlaatste dag, toen ineens het weer omsloeg naar regen, donder en bliksem, ving hij nog een tweetal 150 plussers, waarvan de grootste net geen 190 was. In 2014 vangt ook hij z'n 200+ monster.
Naaste Bert vingen ook Gerrit en ik en in mindere mate Henk (hij gaf de meeste beurten weg, zie de vorige blogs) verder onze vissies. Ook van Henk even een impressie:
En natuurlijk mag neef en bloedsbroeder Gerrit ook niet vergeten worden:
Ik zit maar te genieten en te genieten, en dan met al die mooie beelden is het net als of ik weer samen met iedereen aan de Ebro zit
BeantwoordenVerwijderenGoed hoor