2010 - 4 Een raar jaar Afsluiting (deel 1) bij Knittel en Gerrits geluksdag

Opnieuw naar het meer mét verrassingen

Het was alweer de laatste visdag en dat na 2 dagen niet vissen. De gidsen hadden geprobeerd om het nog goed te maken met een uitnodiging om mee te gaan naar de SWW (Spaanse wilde wieven), ofwel om het woeste Spaanse nachtleven te verkennen, maar daar bedankten we voor. Het vooruitzicht om kinderen te ontmoeten die je (klein)dochter hadden kunnen zijn, los van alle andere negatieve gevoelens voor dergelijke zaken, deed ons veel meer verlangen in een lekkere four roses, een rummetje cola bij het huisje en een gezellig potje klaverjassen. Beetje op tijd er in, want we hadden ook bedongen om wat eerder te beginnen en wat later op te houden. Whaaaah, welterusten (gaap).

Die ochtend waren we helemaal scherp allemaal. Toch weer fris en fruitig waren ook de gidsen paraat, viel ons niet tegen. Er was bedacht om met 2 boten te gaan. Met de ene boot zouden we gaan slepen en kloppen (kom ik later op terug) en de andere boot zou aan wal aan een mooie plek aan het meer. Halverwege de dag zouden we switchen.

Met 2 boten op stap, vertrek vanaf de camping

Joep en Bert werden aan de walkant afgezet, samen met gids Serge en Gerrit en ik gingen slepen en kloppen. Beide technieken waren nieuwe voor ons, maar Marc legde alles goed uit. Onderweg keken we onze ogen uit naar de overvliegende grote roofvogels, in de verte zelfs gieren en her en der grote plonsen van springende karpers.
Dit was, aldus Marc, de juiste plek. Hengeltjes overboord met kunstaas en rustig varen maar. Je voelde het gewoel en gedraai van de plug of kunstvis. Soms keek Marc op de fishfinder om te zien of er iets te vangen in de buurt was, maar aanbeten kregen we helaas nog niet.

Gerrit in afwachting

Marc tuurt naar goede stekken

Als het een tijdje te rustig was commandeerde Marc hengels in, waarop we doorscheurden naar de volgende plek. Daar opnieuw de hengels overboord.
Het weer begon op te knappen en de zon brak voorzichtig een beetje door. Het beloofde gelukkig weer een heerlijke warme en zonnige dag te worden. Later zouden de broeken en regenjacks gelukkig weer uit kunnen.
Op een gegeven moment toen Gerrit langzaam inhaalde volgde er een gemene snelle aanbeet. Tjak, aanslaan en hangen. Na een kort gevecht, omdat ie al vlak bij de boot was, tilde Gerrit een fraaie snoekbaars te voorschijn.
Veel meer dan nog een paar ferme tikken leverde het slepen helaas niet op. Marc gaf aan nu over te willen schakelen naar plan 2, ofwel het kloppen.
Tja, dat klopfen. Al veel van gehoord, maar nog nooit mee gevist. Werkt het echt? Zijn die beesten werkelijk zo nieuwsgierig dat ze vanaf de bodem naar boven komen om te kijken wat je uitspookt als je met een soort houten lepel in het water plonst?
In ieder geval was het werkelijk waar, reuze spannend. De meervalhengels werden met een goed krioelende paling overboord gehangen en vervolgens werd de fishfinder ingesteld. Kon deze het lood en aas goed onderscheiden? Ja. Dan kloppen met de houten lepel, in het Nederlands ook wel kwakhout (wie heeft dat bedacht...) genaamd. Komt er al iets dichterbij? Zie je die zwarte streep die langzaam naar boven komt? Gaat hij richting aas? Gaat ie happen? Jesus, wat spannend. Ook de zachtjespratende, bijna bezwerende stem van Marc, deed het heel goed. Gerrit en ik raakten langzaam in trance.

Aanslaan en hangen!

De meerval geeft goed tegengas

We werden even wakker geschut door de aanwijzingen van Marc. Hengel niet te los, want dan rukt ie 'm uit je handen. Concentratie en hou rekening met een harde ruk. Opnieuw prevelende woorden van Marc, alsof een Spaans, Duits, Belgische monnik met meervalspreuken de diepte probeerde te betoveren. Wachten.....wachten......adem in. Toch weer een sigaretje vanwege de spanning, biertje, slokje. Spanning, wachten.....

Bijna boven

Marc pakt 'm met de meervalgreep

En dan op het moment dat je er absoluut niet op rekent, alsof ze zien wat je op de boot uitspookt, met je tabak op je schoot slaan ze toe. Wat een ruk, wat een klap.. Je polsen krijgen een opduvel en de lijn wordt weggesleurd. Tegengas, slip dichter en de strijd begint. Geweldig!!

Blije vangst

Alhoewel het geen megavis was, was de sport en de opgebouwde spanning er niet minder om.
Dat kwakhoutvissen houden we er in. Als zich in de toekomst opnieuw de mogelijkheid voordoet, ben ik er bij.
Alhoewel dit formaat meerval goed te eten is, zwemt ook deze weer vrolijk in het meer om, al happend naar halve meter karpers, om uit te groeien tot, laat maar zeggen, een meter of 3.

De uren vlogen om en het werd tijd om te switchen. Gerrit en ik aan de wal, onder leiding van gids Serge en Bert en Joep met Marc mee om te slepen en te kloppen.
Met een beste gang terug naar de walplaats, waar we Joep driftig zagen drillen. Dat zag er goed uit. Hoe hadden ze gevangen?

Joep onthaakt z'n 1e vangst

Nada dus. Joep stond nu pas de eerste karperaanbeet binnen te trekken. Mmm. En dat voor een hele ochtend vissen. Gerrit en ik hadden betere resultaten, o.a. een paar ferme aanbeten op de klopper. Dat gaf Bert en Joep in ieder geval hoop voor een goede middag.
Gerrit en ik dus weer vaste grond onder onze voeten, terwijl Bert en Joep het ruime sop kozen. De boot was nog maar een paar meter weg of de karperpieper begon weer te loeien. Aanslaan! Hangen. Zo dat was nummer 1. Vanaf de boot zagen de anderen ons 'm nog scheppen. Vlot daarna de 2e aanbeet, de 3e en tegelijk de 4e. Schouder aan schouder stonden we te dubbeldrillen, een geheel nieuwe ervaring. Gerrit ving nog een kleine meerval en ik alweer een mooie karper. Allebei een smile van oor tot oor. Hengels weer uit en ze lagen er nog maar net in of daar gingen ze al weer. Het was ongelooflijk. Arme Bert en Joep. Zij eerst voorvoeren voor ons en wij het profijt. We hoopten echt dat zij ook vangstplezier hadden.

Mooie karper voor mij

Soms hadden we even een rustige periode en dat was maar goed ook. Tijd om even een shaggy te rollen en een drankje te pakken. Uiteraard moest op iedere vis geproost worden. Ook Serge kraaide van plezier. Hij gunde ons als gids ook de mooiste vangsten.

Tot dat moment was het op de meerval aardig rustig, maar waar karper in grote scholen aan het azen is, volgen de waterwolven al snel....

Opeens een enorme klap op een van de meervalhengels waar een forse karper (kleintjes konden we niet vangen) onder hing. Gerrit wachtte even en sloeg vakkundig aan. Er volgde een geweldig mooie dril, waarbij hij de kracht van de meerval ternauwernood kon pareren.

Wat een geweldig beest. Ook Gerrit behoorde nu tot de gelukkigen der aarde om een vis te vangen die groter was dan hemzelf. Wat wil een echte man nog meer!

Net geen 2 meter

Die muil past zelfs je hoofd in

Terecht trotse vanger

Wat een vangst, wat een kracht. Maar na de foto's weer snel het water in om nog groter te groeien.

Spierpijn voor Gerrit

Uitgevangen waren we nog niet in deel 2 volgt nog meer.

Ik eindig deze blog om ook nog een Zwitserse lezer te groeten. Het wordt met de dag internationaler!

Ich würde gerne ein Grußwort an die Leser aus der Schweiz machen. Viel Spaß beim Lesen und geben Sie bitte eine Antwort, ich bin sehr gespannt.