2007 - 6 Vissen of Salou?

De laatste visdag?

Die laatste volle dag zou tijdens het ontbijt gestemd worden wat we zouden gaan doen. Een extra dag met M&M op de rivier, met de kans om allemaal nog een keer te kunnen vlammen met wie weet wél 2 meter + exemplaren? Of de hort op, ofwel het Spaanse nachtleven verkennen in een van de bekendste plaatsen, het Sodom en Gomorra van Spanje, ofwel Salou?
Kijk naar de volgende foto en raadt het antwoord.

Wolkbreuk in Riumar

Alhoewel Ron, die aanwipte om het antwoord te vernemen, aangaf dat het belabberde weer slechts van korte duur zou zijn, sloeg de stemming door naarrrrrr.......

Feesten in Salou!

Omdat we die avond daarvoor redelijk vroeg met vissen waren opgehouden en niet idioot lang hadden doorgefeest, was de meute dus aardig vroeg op. De hele dag lag dus in feite nog voor ons. Rustig aan werden de koffers gepakt en de auto's beladen. Los van wat drinken en koekjes voor onderweg, werd het overige proviand overgelaten aan de schoonmakers van de huisjes.

Alle koffers in de auto's? Nog even de huisjes een keer bij langs om ze op achterbleven spulletjes te tjekken, een onderwegvoorraadje drinkerij op pakafstand regelen en klaar waren we. Ron, "alsjeblieft" Martin en godenzoon Martijn zwaaien ons uit. Op naar waar het feest was.

Onderweg kregen we nog een paar pittige buien op het blik. Het leek ons verstandig om het tempo iets aan te passen en dat was maar goed ook. Zo nu en dan zagen we gefrustreerde Spaanse drukke mannetjes die bezorgd naar de meestal forse blikschade keken omdat ze weggeglibberd waren door het vele water op de weg. Ach, kalm aan, we hadden alle tijd.
Naarmate we dichter bij Salou kwamen, Riumar Salou is slechts zo'n 80 km, klaarde het weer gelukkig op. Omdat het toch redelijk druk op de weg was, konden we door inhalers niet continue direct achter elkaar rijden, waardoor vlak bij Salou het onvermijdelijke gebeurde, we raakten elkaar kwijt.
Probeer dan maar eens, als je allebei niet weet waar je bent, aan elkaar uit te leggen hoe je bij elkaar moet komen. Met een hoop gedoe en gebel lukte dat gelukkig uiteindelijk (na een uur) alsnog. Reunited reden we gedwee achter elkaar het centrum van Salou in. We wisten niet wat we zagen. Eind september en stervensdruk op straat. Hoezo dit. Twas toch helemaal geen vakantietijd? Verbazingwekkend. We konden de auto's gelukkig dicht bij elkaar parkeren en gingen eerst de boulevard bekijken. Overal druk dus toch maar eerst op zoek naar een hotel. Ja, die waren er plenty, het wemelde er van. Maar na 5 x vragen bleek alles vol te zijn. Bizar!
Een van de hotels verwees ons door naar een hotelbemiddelingsbureau. Al vlug bleek dat we betaalbare locaties in Salou zelf wel konden shaken. Men was vriendelijk genoeg en belde zich suf. Hotel na hotel gaf aan slechts enkele plekken te hebben of vol te zijn. Voor 7 dappere vissers was na alle ontberingen geen plaats in de herberg.
Plots kwam de schone Spaanse met goed nieuws. Of we het erg vonden om in een hotel in Tarragona te zitten, zo'n 20 km verderop. Er moest wel direct betaald worden en wel per creditcard. Toch maar gedaan, de verrekening kwam later wel.

Feesten in Tarragona?

Mooi theater

Het was prima uitgelegd waar we langs moesten rijden. Alleen was parkeren bij het hotel, genaamd Husa Imperial Tarraco even lastig. Maar wat een fraaie locatie. Uitzicht op zee, uitzicht op een prachtig behoorlijk intact Romeins theater en heerlijke bedden en zelfs een casino. Twinkelende oogjes dachten al aan bakken vol met geld. Dat je ook kon verliezen was toen nog even niet aan de orde. We zagen dat het druk was in Tarragona. Waarom zou al snel blijken.

Hotel Husa Imperial Tarraco

Op verkenning, dorst en honger

Morgen zou de dag van het afleren worden, maar vandaag nog niet. We zochten een gezellig terrasje en die bleken overal te zijn. Met verbazing zagen we dat overal stalletjes en podia werden opgebouwd, net af waren, of werden voorzien van allerlei geluidsinstallaties.

Proost!!

We vroegen rond wat er aan de hand was en kwamen er achter dat we hier vandaag met onze neus in de vette Spaanse boter vielen. Vandaag was de eerste dag ban een 3-daags feest ter ere van Santa Tecla. Een religieus feest waar de combinatie van muziek (rock, pop, jazz en al het overige) gecombineerd wordt met diverse straatparochies. Santa Tecla, het belangrijkste jaarfeest en waren er bij!
Dat moest gevierd worden. Wat een heerlijke, grote, ijsgekoelde glazen San Miguel. Proost!

Heerlijke paella

Trek hadden we ook. We hadden immers alleen ontbeten. Nu we in Spanje waren moesten we ook maar eens een keer aan de echte paella. Wat had deze tent een soorten! En allemaal prachtig geserveerd in gietijzeren pannetjes, zo uit de oven. Het smaakte fantastisch.

Zelfs de politie zag dat het goed was.

Met volle buiken en het lessen van de dorst (voor zover dat bij sommigen mogelijk was) splitste de groep zich in 2-en. De ene groep ging voorslapen in het hotel, terwijl de andere groep het fraaie Tarragona en de start van alle feestelijkheden ging verkennen.

Op verkenning

Oude kunst

Écht een mooie stad. Mooie bouwwerken, veel sfeer op straat en overal gezellig.







De meeste bezienswaardigheden konden kosteloos bezocht worden. Hier volgen enkele impressies:

Werd meegedragen tijdens de parochie

Weer een mooi beeld

 Overal mooi en gezellig.

Nog meer oude kunst

Heiligen

We keken onze ogen uit.

Werd ook meegedragen

Gezellige straatjes met overal vaandels

Er staat een paard in de gang!

Alweer trek

Na een gokje in het casino (alleen Tom had winst, enkelen speelden quitte), begonnen bij sommigen de buikjes alweer een beetje te rommelen. Ook wel logisch omdat sommigen zich de blaren op de voeten hadden gelopen, er was ook zo veel te zien en te genieten. Nee hier geen Holland huis of Broodje van Kootje. Spanje puur. Laat de engelen Salou maar met zwavel en vuur ten gronde richten (voor de liefhebbers Genesis, vers 18 - 19).

Traditiegetrouw, wij Nederlanders zullen daar wel een neus voor hebben, vonden we zowaar een Chinees restaurant. Eerst even de kaart bekijken, constateren dat het niet duur was, heerlijke gerechten bevatte en zelfs Spaans georiënteerd was.

Bij de Chinees

Zitten en bestellen maar. Dat kon zowaar in het Nederlands aangezien de Chinese serveerster vele jaren in Oosterhout had gewerkt. We voelden ons er dus al snel thuis en dat moest gevierd worden (nog belangrijker was de gedachte aan het weerzien van de geliefden thuis en uiteraard moest ook dat gevierd worden, sterk spul dat Fishermansfriend).

Nog een afscheidsdrankje

Perfect piesen???

Na de maaltijd en nog een drankje werden de vele stalletjes en festiviteiten op straat bezocht. Het weer was prima, dus was dat geen storende factor.

Nog wat sfeerplaatjes.

Een afzakkertje in de kroeg

Swingen in de disco

Verder swingen op straat

Het werd meer dan erg laat en erg uitslapen was er dus ook niet bij. Er moest een vliegtuig gehaald worden. Deze keer konden de auto's leeg ingeleverd worden, wat, hoe is het mogelijk, verbazend gemakkelijk ging.
De benummering en de verhuurder waren goed bewegwijzerd.

Daar moet ie staan!

Ff smoken

Voor de rokers, toen nog bijna iedereen, eerst nog een volle teug uit de sjekbuidel.

 De grote koffers inleveren en nóg een volle teug rook.

Doodop, en mede door de perfecte afsluiting in het geweldige Tarragona, zeker erg voldaan, kropen we het vliegtuig in. Ik kan me niet herinneren dat iemand bewust de terugreis beleefd heeft.

Op Schiphol werden we liefdevol opgevangen door de meisjes.

Het vissen was zeker voor herhaling vatbaar. Of het opnieuw Riumar zou worden viel te betwijfelen.

Dat Caspe zou dat wat zijn?