2009 -4 Paella, grote vis en de Chinees

Vieren van de monstervangst met paella

De stemming was prima. Ook al was de vangst in aantal niet super, de megakarper van Johan maakte alles goed.
Die avond stond paella op Knittels menu. Leek ons prima, dus niet zelf koken of naar het restaurant. Het was gezellig druk bij Alex en de drankjes smaakten prima. Van Duits-Nederlandse onenigheid was totaal geen sprake, de onderlinge sfeer werd met de dag beter en gezelliger. Met bewondering bekeken we Alex's energie. Vroeg op om de visdag voor te bereiden, de hele dag gidsen en her en der andere vissers bevoorraden, 's avonds de kok spelen en daarna, soms tot 2 uur 's nachts, de kroeg bedienen. Hoe hou je dat in godsnaam vol. Voor degene die het nog niet opgevallen is, Alex heeft prachtige meervaltattoes. Wil ik ook! Maar durf er niet mee thuis te komen.

Waar het is, is niet te missen

Het was zover, de paella was klaar. Opscheppen geblazen en bikken. Heerlijk! Daar kon topkok Lonny nog iets van leren.
Alles ging tot de laatste kruimel op.

Keukenregels

Heerlijk!

Nog even een afzakkertje

Veel kip, vis, gamba's en blikjes

Grote jongens bij de blikjesboom

Omdat de vangst bij Escatron de 2e dag tegenviel had Alex een nieuwe visstek op het oog. Een speciale plaats, alleen voor ingewijden. Mmmm, we waren benieuwd.

Blikjesboom

Vitaminebommetjes

We kwamen tegenover de plek te zitten waar we de eerste dag de vele karpers hadden gevangen. Dat er vis zat wisten we dus al. Toen we even op verkenning gingen bleek het inderdaad een bijzondere plaats te zijn. Voorgangers van ons hadden in een boom met visdraad net als bij een kerstboom de meest bijzondere bierblikjes gehangen. De plek met de blikjesboom dus. Achter ons was een grote perzikkenboomgaard die zo ongeveer rijp waren. De tractor met bakken vol versgeoogste vitamientjes (konden we wel gebruiken) stond al voor ons klaar.

Regelmatig vingen we weer onze karpers. Allemaal net een maat groter dan aan de overkant. Had toch met de diepte te maken, aldus Alex. Goede aasvissen waren er bijna niet te vangen, dus besloot Alex het maar met de grotere exemplaren te proberen. Dit onder het motto, hoe groter de aasvis, hoe groter de meerval. Logisch toch?

Johan, karperking, was aan de beurt. Gespannen tuurde hij in de verte naar de wiebelige dobber. Ook Alex was attent en schreef het geduik van de dobber toe aan een nieuwsgierige meerval. Als een paling of karper een grote muil op zich af ziet komen, probeert ie weg te komen, vandaar de dobberdruk. Op een gegeven moment, dat is het voordeel van een goede gids, pakte Alex de hengel in z'n hand. Wachten, ....wachten......

Superspannend, Johan dacht in eerste instantie dat ie niet zo groot zou zijn. Dat kun je pas beoordelen als je wat verder in het traject bent, laat maar zeggen.
Bonkende hartjes van iedereen, hoe was het, hoe groot, hoe zwaar. Een prachtige vis van 196 cm. Wat een beest, verreweg Johans record!

Johan danst de tango

Tis net de playboy

Showtime met Alex & Johan

Ook Johan eindelijk een vis groter dan hemzelf. Wat een kick.
Omdat de euforie bij iedereen zo groot was, naast het filmpje nog wat foto's.



In het basiskamp stonden we zeker niet stil. Ook de karpertjes en karpers hadden het voer gevonden. We vingen er driftig op los, alhoewel het geen 40 ponders waren. Maar het was heel leuk vangen. Tijd voor ontspannen en achterover leunen was er niet.

Links en rechts impressies van karpers, karpers en karpers.

Het was de beurt van Henk. Normaal relaxed, in voor een geintje, nu een en al concentratie. De dobbers lagen ver weg en regelmatig pakte Henk de verrekijker van Alex om zich er van te vergewissen dat hij de boei even simpelweg uit het oog verloren was en dat ie niet onder was. Hij wilde al bijna weer gaan zitten toen de hengel zo'n beetje dubbelklapte in de steun. De molen gierde het uit en met een bloedgang werd er lijn gepakt. Met moeite trok Alex 'm uit de steun en sloeg met een ferme tik om de haak extra goed vast te zetten. Vangen Henk! Na een kort grondgevecht toch maar de boot in. Ook deze was kennelijk toch ook aan de grotere kant.

Henk stond werkelijk strak van de adrenaline. Mooi wat men er dan zoal allemaal uitkraamt. Een mooie dril en toch weer groter dan gedacht. Ja, je verkijkt je er toch op als de boot een hoop werk voor je doet. Ook verbazingwekkend welke krachten het materiaal allemaal kan weerstaan. Wat dat betreft kon je ook goed zien dat Alex een prof was die z'n vak goed verstaat. Regelmatig even tjekken op rafels of dunnen stukjes en zo nu en dan met een slijpsteentje de punten van de haken nog eens navijlen.

Hier nog wat sfeerfoto's iedereen gunde het vooral Henk, hij had zo'n joekel ook echt verdiend.

Ruim 180 cm pure powerrrrr

W A T    E E N    B A K B E E S T

Strak de boot in

Ook ik wist nog een 180-er te verschalken. Onze dag kon niet meer stuk. Veel karpers, veel meerval, heerlijk weer en veel dorst. Met elkaar, onder genot van, even afkoelen in het heldere water.

Die avond werd de topdag uitgebreid gevierd. We hadden bedacht om de Caspiaanse Chinees eens te proberen. Wijd en zijd bekend bij vele Caspegangers. Het schijnt zelfs dat er vissers zijn die daar de hele week eten en beginnen bij nummer 1 op de kaart om te eindigen bij 148.

Erg druk was het niet en we kregen de tafel met het ronde, draaibare plateau. Heel handig als je een halve kaart besteld, want we hadden erge trek. Smullen geblazen, te beginnen met de soep en wat voor soep. Dik als erwtensoep, je lepel bleef er rechtop in staan. Schaal na schaal werd opgediend. De hapjes werden weggespoeld met een goudgeel witgekraagde Chinese rakker. Henk, die nog steeds in hogere sferen verkeerde vanwege de vis die net zo groot als hem zelf was, had zich opgeofferd als de bob. Later bij de bungalow zou hij dat uiteraard nog inhalen.

Chinese snert

Meer dan vol rolden we terug naar de auto die we bij het station hadden geparkeerd en keerden zingend terug naar de camping. Dat het laat werd hoef ik eigenlijk niet te zeggen......