Meerval: 2009 - 2 Knittels kamp

Wakker worden in de bungalow

Na aankomst bij de camping werd uitgelegd waar de voorraden te halen waren. Richting Caspe en dan de 2e weg links, op naar de Orang Oetan supermarkt. Wie verzint zo'n naam....
De huishoudpot werd aangevuld en alles wat we nodig vonden werd aangeschaft. We lieten niets aan het toeval over.

Na zo'n korte nacht en lange rit kropen we er allemaal vroeg in. In tegenstelling tot de delta, was het vissen hier bedacht op, laat maar zeggen, gewone werktijden. Dus van 9.00 uur tot 17.00 uur. Hier in Caspe eten de meervallen anders. Je vangt ze overdag en ze slapen avonds. Wij geloofden Knitteltje meteen, hij is tenslotte de kenner en (in eerste instantie) de baas is. De wekker werd dus om een uur of 7 gezet en vrijwel direct ging bij iedereen het lampje uit.

Heeeeel langzaam kwam er leven in de bungalow, alhoewel bungalow, dit was duidelijk minder dan de luxe die we gewend waren in de delta. Ja, ja, we leken eigenlijk wel een stel verwende jups.

Eitjes bakken

Broodjes smeren

Het ochtendritueel zal er al weer vlot in. Broodjes snijden en smeren, eitjes bakken, ham, kaas, melkje, jus d'orange er bij. Voor je het wist had iedereen weer de rol die hij 2 jaar daarvoor ook had. Geen gezeur, geen gedoe, geen overleg om dat dit niet nodig was, vrienden onder elkaar snappen zulke zaken. In al die visjaren is er eigenlijk ook geen onvertogen woord gevallen, prima toch. De anderen vulden intussen de koelboxen en zorgden voor voldoende koelelementen.
We waren er helemaal klaar voor en moesten ons melden in het hauptlager van Knittels kamp, vlak achter de bungalow. Ja, zo te zien had Knittel het goed voor elkaar.
Hoe alles geregeld werd, waar we zouden vissen en waarmee, geen idee, we lieten het wel, zoals gebruikelijk, op ons afkomen. Immers, als het ging zoals in de folder beloofd was, zat het wel snor.

Das boot

De boot zou ons en alle proviand oppikken en naar de visplek brengen. We waren zeer benieuwd. We braken wel bijna onze nek over het wiebelige plastic steigerding bij de camping. Levensgevaarlijk! Gelukkig kwamen we, tis een wonder, met alle spulletjes droog aan in de boot.

De (grote) boot van Alex had pk's genoeg. Met een bloedgang scheurden we over het grote meer/de rivier om ons naar de bedachte visplaats te brengen.
Alex leek iewat gespannen. Kort van stof, antwoord geven op je vragen, gelukkig is het Duits voor ons geen probleem, maar niet meer dan dat, erg serieus vonden wij. Onderling, in het Nederlands, werd dat uiteraard uitgelegd als concentratie van de gids, wat ons alleen maar ten goede zou komen.
Na een kwartier varen kwamen in een soort inham waar we aan land gingen. Zag er goed uit. Het zonnetje scheen, de campingstoeltjes werden uitgeklapt. De koelboxen vooral in de schaduw en de parasolletjes, die zeker niet overbodig waren, werden tactisch geplaatst. Kennelijk had Alex bedacht dat die Holländer goed in de watten moesten worden gelegd, want al het materiaal leek nieuw. De prijskaartjes bungelden er zowaar nog aan.

Geheime rituelen......

Offer van Joep

We waren er klaar voor, althans dat dachten we. Alex nam het woord en gaf aan dat alles eerst ingewijd moest worden. Huh? Er moest geofferd worden aan de visgoden!

Offer van Johan

Hij toverde een ijskoud sixpack
San Miguel te voorschijn en om beurten werden we opgedragen om een beste scheut (hoezo drankmisbruik) in de Ebro te plengen, hijzelf als laatste. Verbeelde ik het me nou dat hij er ook oud-Germaanse bezweringen bij prevelde? Het laatste onderdeel van het ritueel bestond uit het in één teug leeg maken van het restant, wat voor ons uiteraard geen enkel probleem was. Wel een beetje vroeg nog en voor sommigen ook nog op de nuchtere maag. Gelukkig kon die na een paar jaar ervaring wel wat verdragen.

Karpers of karpertjes?

Nu pas waren we er echt klaar voor. Bijgeloof of niet, als het hielp was dat prachtig vonden we. De rituelen zorgden in ieder geval voor een onderlinge ontspanning in de Duits-Nederlandse verhoudingen, hetgeen de rest van de week alleen maar ten goede zou komen (zolang er maar niet gevoetbald werd).

Er was wel een probleem, meldde Alex. Er was slechts 1 aasvis en eigenlijk ook geen goede, terwijl hij een half lamme snoekbaars uit een emmer aan z'n staart omhoog tilde.
Er moest dus aasvis op tafel komen. Een voor een gooide hij de lichte karperhengels uit, waarna hij driftig op de juiste plaats begon te voeren. Een meurende emmer vol mais en andere ingrediënten werd met karrenvrachten tegelijk de Ebro ingemieterd.
De terugloop van de molens werd afgesteld en de snoerpiepers (beetverklikkers) werden in stelling gebracht. Zoals altijd hadden we geloot wie als eerste aan de beurt was. Omdat we zowel op karper als meerval gingen vissen was bedacht dat de degene die het laatst op de meerval was, het eerst op de karper aan de beurt kwam, een prima systeem. Althans, het kan dus voorkomen dat je door regelmatige vangsten op de "dubbel" terecht komt. Je bent dan zowel voor meerval als karper aan de beurt, niet goed voor je hart. Bij alles wat belt, rinkelt of piep ben jij de man!

Alex gaf aan, nu alle hengels uitgezet waren, dat hij nog even een ander team met bier moest bevoorraden en in een kwartiertje terug zou zijn. Hij was nog maar net de bocht om, of daar begon de eerste hengel te piepen. Hierna begon met een prima regelmaat de ene na de andere hengel resultaat te geven (zie onderstaande foto-impressie).

Mooie aanbeet en dril

Henk is trots

Henk als nummer 1. In onze ogen, hele beste karpers.

Anne z'n beurt

Ze werden steeds groter

Krom bij Bert

Mooie vis

Van vissen word je moe

En Joep zag dat het goed was.

Toen Alex met de boot terugkwam vertelden we dartelend, trots en blij als kuikens rond de moederkloek dat de eerste karpers, forse knapen vonden we, gevangen waren. Waar we ze gelaten hadden vroeg Alex. Ja, de plomp weer in natuurlijk. Hij keek ons vol ongeloof met grote ogen aan. Maar dat was de bedoeling niet, intussen binnensmonds op z'n Bayerisch vloekend. Scheisse, dan hebben jullie de aasvissen die we zo hard nodig hebben teruggegooid.
Aasvissen?? Je gaat toch niet vissen met een aasvis van een halve meter? Prachtige lengte stamelde Alex. Nu was het onze beurt om met grote ogen en vol ongeloof te kijken. Zulke beesten als aas? We hadden het wel over karpers! Neuh, volgens Alex, dit waren kleintjes. Hemeltje, wat zwemt hier dan wel niet.....

Einde van een heerlijke eerste visdag

Punktlich om 1700 uur was het feierabend. De spulletjes werden ingepakt en de teller stond zo'n beetje op 30 karpers. Zoveel vis hadden we in alle voorgaande vakanties nog niet bij elkaar gezien. Geweldig toch? Dat moest gevierd worden.
Na een douche, een blikje hier en daar, maakten we ons op voor het avondgebeuren. Je kon, was aangegeven, prima eten bij het restaurant van de camping en (zolang het er niet te druk wordt) was dat ook zo.
We keken terug op een prima start van ons nieuwe Caspe avontuur!