2009 - 3 Heerlijke visdagen, de BBQ en meer

Verder genieten in Caspe

Neue platz, zei Alex. Grosse fish. We geloofden hem direct en stapten gedwee de boot weer in. Inderdaad een nieuwe fraai afgeschutte baai, geen andere vissers en veel schaduwplaatsen.
Deze keer een combi van 4 meervalhengels, waar aan een flessenboei op een diepte van zo'n 15 meter een flinke aasvis van een halve meter was bevestigd en 4 karperhengels.
Even de plek verkennen. Een tiental meters achter ons lag een in elkaar gestort bankje met veel zakken afval, half vergaan eten, de overblijfselen van een kampvuur en meer zooi. Weekend-Spanjolen, opperde Alex. Hebben geen oog voor de natuur en pleuren alles weg na een dag aangenaam verpozen. Tja, heel jammer zoiets.
De vissen hadden die dag weinig zin. Slechts een paar karpers waren stoer genoeg om ons te plezieren. Achter ons op de Spaanse heide liet een Spaanse herder zijn kudde schapen uit. We waren de gelukkige getuige van de geboorte van een nieuw leven, prachtig.

Na een eerste dag met spierpijn van het karpertjes vangen, vonden we het eigenlijk helemaal niet erg om een dag te relaxen. Alex was minder gerust. De Hollanders moesten toch vangen. Nerveus gooide hij extra voer in, schudde nog een keer aan de karperaasvissen en reed vol gas met de boot een paar keer over de potentiële vangstplek heen en weer. Raar vonden we dat, karper en meerval is toch schuw? Hier golden andere regels. Hoe meer lawaai, hoe nieuwsgieriger de vis.
En ach, wat maakt het uit. Lekker achterover met je kop in de zon, biertje er bij, broodje ei, wat wil een mens nog meer.

Meervalhengel uitzetten aan de boei

Even de kaper prepareren, dubbele driehaak in de bek en in de rug

Trotse moeder

Hé kleine, kun je al staan?

Kijk mam, ik sta al!

Wachten op de aanbeet

Hoe diep zit die haak? Of wordt het opereren...



Tja Henk, welke gooi je op...

Wederom op tijd stoppen, lekker eten en die avond bij het huisje een gezellig potje klaverjassen. het werd zo maar weer laat. Tevreden onder de wollen lappen en dromen van de monsters die we de volgende dag hoopten tegen te komen.

Kaartje leggen, de buitentemperatuur was zeer aangenaam

In trance met heerlijke muziekjes en een peukie

Escatron, Winnetou en die Mutti

De volgende morgen had Alex bedacht dat de vis verderop in de rivier zou zitten. Escatron was dé place to be. Wij vonden het weer prima (goh, wat zijn we toch gemakkelijk) . Vanwege plaatsgebrek in de bus, mocht ik met Alex mee in de boot om het stuk naar Escatron te varen. Een mooie tocht in een prachtig stuk natuur.
Nog even terugkomend op dat plaatsgebrek, we hadden nog extra passagiers. De moeder van Alex ging mee, de keukenhulp, regelaar-ritselaar en Manus van alles Rico en 2 Duitse knaben. Deze laatste twee hadden elkaar als visliefhebbers (non gay) op 't internet ontmoet, dus kenden elkaar net.

Redelijk druk daar, we waren niet de enige visklup, maar we vonden toch een mooie vrije spot aan het water. Nu we wisten hoe het spelletje gespeeld werd hielpen we actief mee. De hengels lagen er dus vlot in. Lekker schaduwplekje en 2 nerveuze snoeten die op de meerval en de karperhengel zaten.
Deze keer niet vissen met paling of karper als aas maar, en dat was helemaal nieuw voor ons, een soort hondenbrokken. Pellets dus. Het lijkt op karpervissen met een hair waar mais op zit, maar dan met naar vis ruikende brokken. Het gaatje waar de hair doorheen moest was zelfs al voorgeboord. Alex legde uit dat het gemaakt was van heilbot, een zeevis. Dat gedrenkt in stinkende visolie zou voor wonderen zorgen. We waren benieuwd. Eigenlijk visten we liever met levende vis, we waren niet van dat statische gedoe. Maar goed, als het vis opleverde...

Heb 'm net gevangen, de meute kijkt toe

Wat de meerval betrof, was ik aan de beurt. De tactiek van Alex was dat je 'm haakt aan de kant en vangt in de boot. De kans op verspelen was, aldus Alex, zo een stuk geringer. Ergens ook wel weer jammer, omdat de dril, dus het echte contact met de bimbo, daardoor ook van kortere duur was. Maar goed, niet getreurd of gezeurd, we hadden vis en zie mij eens glunderen!
Uiteraard, maar dat gold voor iedere vis, tenzij deze het aasvislot onderging, zwemmen ze allemaal weer vrolijk in de Ebro. Wie weet vang je 'm met een beetje mazzel een paar jaar later weer en is ie dan een centimeter of 30 gegroeid.

Zwaar, glibberig, maar prachtig. Wel even het t-shirt uit vanwege de bragel

We bleven regelmatig vangen. Zo nu en dan een mooie karper of een meerval. Pech voor Bert omdat tijdens zijn buurt weer een 120 cm exemplaar voorbijkwam. Mazzel voor Joep die een heule beste aan de lijn kreeg.
Wat erg sneu was, maar daar hadden ze het ook zelf naar gemaakt om te kiezen om niet direct gegidst te worden, was dat de beide Duitse boeben geen hout vingen. Ze visten ook veel te dicht aan de kant en bleven dat eigenwijs doen, ondanks de tips van Alex en Rico. Alleen helemaal aan het einde van de dag een sneu karpertje.

Bert showt zijn vangst

Mooie karper

Alex zou nog meer last van die Duitse eigenwijsheid krijgen, maar dat komt later in dit verhaal aan bod.

Alex tilt 'm aan z'n bek in de boot

Rico's vriend met zijn Silverbukse

Eerst is Rico aan de beurt. Een geweldige kerel, nooit te belabberd om iets voor je doen, veel levenswijsheid en een grote levensgenieter. Was afgekeurd en had daarna huis en haard verkocht om een grote camper met alles er op en aan aan te schaffen. Loei van 'n ding. Had 1000 verschillende baantjes gehad o.a. als figurant in de verschillende welbekende Winnetou films. Leefde nu waar plezier te beleven was en waar de zon scheen. Wat wil je nog meer.

Te groot om alleen te tillen

En dan had je nog die Mutti. Als Alex het erg druk had en eigenlijk rekende hij er op dat we iedere dag bij hem zouden eten en drinken (wat we niet steeds deden) liet hij zijn moeder uit Bayern overkomen. Lief mensje, goedlachs en, of verbeelden we ons dat, ook wel een beetje verkikkerd op opperhoofd Rico.

Henk bovenop de uitkijktoren, zie je al een meerval?

Niet misstappen Henk

Relaxen met een lekker muziekje er op

BBQ

Als je wilde, kon je bij Alex aangeven dat je geen zin had om te koken. Tegen een billijke prijs zorgde hij dan voor een goed maal, wat ook absoluut het geval was (prima kok, die Alex). Of we ook trek hadden om te BBQ-en. Tuurlijk hadden we dat. Ook de 2 sukkelduitsers deden mee. Lamsstukjes, speklapjes, karbonades, Bayerische wurst en een heerlijke door Mutti hausgemaakte salade. Het ging er allemaal prima in.
Met de buikjes rond nog ff een kaartje leggen en een schnapsje voor het slapengaan.
We snurkten weer de pannen van het dak.

Nog een dagje Escatron

De volgende dag naar Escatron leverde in eerste instantie een teleurstelling op. De meeste plaatsen waren bezet. Eén plek, vlak bij de elektriciteitsmasten, was nog vrij. Verre van ideaal, omdat het verdomd goed uitkijken was bij het uitgooien van de karperhengels. Met een beetje pech zat je zo over de kabels heen en kreeg je last van zeg maar zo'n 50.000 volt, geen prettig vooruitzicht. Dat wij niet de eersten op deze plek waren, bleek uit de meerdere snoeren die in de kabels verwikkeld waren. Kwas wel benieuwd hoe dat was afgelopen. Caspe een tijdje zonder stroom, en/of een gebraden visser?
Alex, scherp als altijd, wist 'm iedere keer goed uit te gooien. Ook wat dat betrof was sprake van Duitse degelijkheid.

Deze dag gebeurde er weinig op de hengels. De meerval lag te pitten en had geen trek in onze brokken. Zo nu en dan een klein karpertje vangen maar niet veel meer. Tot.....
Johan z'n beurt, de pieper ging en bleef gaan. Slaan en hangen. Maar dit was anders dan anders. Veel power en zo nu en dan dwars door de echt wel strak afgestelde slip. Toch ook weer oppassen. Dit was geen kevlar. Alex stuurde Johan goed en Johan genoot van de lange fraaie dril. Toch meerval of een karper-opa? De beelden zeggen genoeg.