2009 - 1 Caspe, zal het zijn

Voorbereidingen van een nieuw avontuur

Na 2 keer Riumar begon de koorts begin 2008 al weer op te spelen. Zoals ik al eerder heb aangegeven, eenmaal besmet, raak je 't niet meer kwijt.

Wederom een gezellige avond met elkaar in Hoogezand om de prachtige belevenissen nog een keer de revue te laten passeren en de diapresentatie van 2007 te delen. En ja..., dat Caspe. Wat was dat. Het viswalhala? Eldorado? Een sprookje of lokkertje? Ik zou me daar maar eens even in gaan verdiepen.

Caspe

Caspe (volgens Wikipedia) is een gemeente in de Spaanse provincie Zaragoza in de regio Aragón met een oppervlakte van 503 km². Caspe telt bijna 10.000 inwoners en is de hoofdstad van de comarca Bajo Aragón-Caspe. Het stuwmeer aan de kant van Caspe heet ook wel het meer van Aragon (niet te verwarren met Aragorn, een van de grote helden uit de trilogie Lord of the Rings, erg leuke films trouwens, heb ze thuis, extended versions met extra knokscenes, de boys vinden ze ook geweldig).

Babymeerval

Fikkie

De populatie meerval is in het begin van de jaren 70 van de vorige eeuw begonnen met een uitzetten van een stuk of 30 babymeervallen door, naar het schijnt, Duitse sportvissers. Overigens niet alleen in Spanje, ze werden ook losgelaten in de Po in Italië en in de grote rivieren van Frankrijk. Dit met alle gevolgen vandien. Eten was en is er genoeg voor ze in Spanje. Enorme scholen karpers en snoekbaars, maar in feite ook de rest. En met 'de rest' bedoel ik alles wat vliegt en in het water rust, of zwemt zoals kikkers, ratten, etc etc én, als je pech hebt (schijnt écht gebeurd te zijn), Fikkie.

Okay, de vis schijnt er te zitten, maar nu nog de manier om ze daar te vangen. Verrassend genoeg waren er zo meerdere aanbieders om samen met hun de vis van je dromen te kunnen vangen. Engelse bedrijven, enkele Nederlanders, wat Duitsers en zelfs her en der een verdwaalde Spanjool.

De een beloofde nog meer dan de ander, de meesten hadden de prachtigste foto's op de site en ja, dan is het best lastig keuzes maken. Voorzichtig werden de eerste mailtjes verstuurd met allerlei vragen. Welke periode is goed, kun je er ook eten, is er een supermarkt in de buurt, zijn er ook huisjes (met zwembad?) maar ook, worden we ook opgevreten door de muggen. Dat laatste werd door meerdere gidsen ontkend, dus door ons als zeer positief en voor waar aangenomen.

Uiteindelijk bleven er 2 aanbieders over. Een Nederlands bedrijf, genaamd thecompleatebroangler en het Duitse Knittels Ebro Angelcamp. Qua prijs ontliepen ze elkaar niet veel. Wat de doorslag om toch voor Knittel te kiezen was de (toen) professionelere opzet van de website en het feit dat ze langer ervaring hadden in het gebied. Erg sportief vond ik de reactie van Angelique van de Ebroangler dat ze het jammer vond dat we toch niet met hun in zee gingen. Ze wenste ons toch een fijne visvakantie! Dat was iets om te onthouden.

Der Alex (1)

Der Alex

Knittel dus, voornaam Alexander, voor vrienden Alex. Ein Deutscher, aber das macht uns kein Flaus aus. Toch grappig. Nederlanders die met een Duitse, gids in Spanje vissen. We voelden ons vooral internationaal!

Ik collecteerde bij de deelnemers, opnieuw de toppers van het allereerste uur, Johan en Henk én de vrienden van de 2007 trip, zwager Bert en Joep en betaalde de gevraagde aanbetaling. Samen met de vistrip werd een bungalow op de camping, waar ook het viscamp gelegen was, bij Alex geregeld. Dit allemaal op de camping, zo'n 15 km van Caspe.

KLM, Transavia of ...

De huurauto, doe maar een grote waar 5 beste kerels met koffers in passen, werd weer vlot via internet geregeld en toen nog het vliegtuig bestellen. Duur dit jaar! Waren er alternatieven? Na enig speurwerk bleken we ook met Ryanair van Bremen te kunnen vertrekken. Goed betaalbaar, dichterbij dan Schiphol en ook vliegen op Barcelona. Alhoewel Barcelona? Ze noemen het wel zo, maar Girona ligt toch echt bijna 100 km verder. Maarrrr, dat was toch eenvoudig met de auto te overbruggen. Girona - Caspe, via Barcelona, leek ons zo'n 3 uur rijden.

De grote dag 

De grote dag was eindelijk aangebroken. Nadeel van het reizen met Ryanair was de belachelijk vroege vertrektijd vanaf Bremen, te weten 6.20 uur. Dat betekende dat we 's morgens bij nacht en ontij uit Hoogezand moesten vertrekken. Vooraf slapen was sowieso een drama, vanwege het schoolreisjegevoel, 12 x naar de wc. We hadden er allemaal weer last van, op zulke momenten heerst het. Broodjes smeren en wachten op de boys. Johan zou Henk en Joep oppikken (of was het Henk die Johan en Joep oppikte), terwijl Bert werd gebracht. Eerst allemaal maar eerst even wakker worden met een strakke bak koffie. Koffers inladen, uitgezwaaid worden en hop, richting A7 waar we gas konden geven. Na Nieuweschans broezen op de autobahn!! 
 

Ryanair en Bremen

Groot voordeel van Bremen is dat het gemakkelijk overdekt én betaalbaar parkeren is. Daarnaast is het parkeren ook nog eens vlak bij de aparte vertrekhal van Ryanair. Het inchecken is appeltje eitje en toen begon het wachten, uiteraard onder genot van.....nee echt, ......koffie.

Geen prio geboekt en geen zin om in de lange rij te staan. We hadden een plek in het vliegtuig besteld en betaald, dus zou dat vast wel goed komen.

Girona here we are

Na een korte vlucht, kwamen we aan in Girona.

Hé signor, no filming! snauwde een sacherijnige Spanjool met een geel hesje. Ach, ieder van ons was toch 2 koppen groter.

Ik filmde rustig door toen Bert uitstapte.

Snel de koffers halen, wat heel vlot ging. Nu nog de het bureau van de autoverhuurder vinden. Was redelijk aangegeven.

Een vriendelijke knaap bekeek het zooitje en constateerde dat de bedachte huurauto voor ons, in zijn ogen reuzen, veel te krap zou zijn. Zonder meerprijs kregen we de sleutels van een ruime 7-zitter. Perfecto, we houden van Spanje.

De weg naar Camping Caspe

Ff pauze en roken onderrweg

Ik had een eigen TomTom-ding meegenomen en we zaten zo op de juiste weg. Onderweg regelmatig de benen strekken en natuurlijk roken (ja Johan en Henk, dat deden jullie toen nog). Dit ook om Bert, onze enige niet-roker niet helemaal blauw te leggen. Daarnaast hadden we alle tijd en waren we simpelweg gewoon moe van een nacht bijna niet slapen. De boys die chaufeurden hadden overigens alles prima onder controle en stuurden ons safe richting Mequinenza - Caspe.

 

Trek

We kregen trek, maar waar konden we een happie eten. Al kilometers in geen velden of wegen iets te zien. Na de snelweg voorbij Lleida, namen we de afslag richting Mequinenza. 

Het eerste dorp was Torrente de Cinca. Niets te beleven, maar wel een soort van chauffeurscafe-restaurant. Het leek wel dicht, toch maar een poging doen.

De deur was open en we werden bekeken alsof we van Mars kwamen. De uitbater sprak alleen Spaans en verder geen woord anders. Ja, "serveza" wisten we nog en "por favor" kon er ook nog wel uitbrengen. Je zou maar eens dorst hebben in Spanje en die woorden niet kennen....

Heeeele grote potten bier

Iets te drinken kregen we dus wel en grande grande leverde een prachtig schouwspel op, bier in appelsapkannen.

Nu nog iets te eten en hoe maak je dat in hemelsnaam duidelijk. Na veel hap en smak geluiden begreep ie dat we honger hadden, maar nu nog het menu. De kippedans en tok tok geluiden bracht de man naar de keuken. Na enige tijd kwam hij er met omeletten, friet en gebraden kip weer uit. Heerlijk, dat hadden we nodig!

Friet, kip en eieren

Verder richting Mequinenza. Een mooi glooiend landschap naast de rivier.

Glooiend landschap

In Mequinenza aangekomen moest er absoluut gestopt worden bij het Heilige water.
In onze gedachten zagen we die 2 stiekeme Duitsers in de jaren 70 die met hun emmertje uit hun Kever stapten. Links en rechts kijkend om het zaad te zaaien.

Heilig water

 

Vol vis, vlak bij de stuw

Verder richting de camping vlak bij Caspe. We hadden afgesproken dat we in de buurt van de camping zouden bellen. We werden netjes onthaald door vriend Knittel.